هموروئیدکتومی و درمان بواسیر یا هموروئید (هموروئیدکتومی باز و بسته)

هموروئیدکتومی

هموروئیدکتومی به مجموعه ای از روش های جراحی برای درمان هموروئید و برداشت بافت ایجاد شده گفته می شود.

بیماری بواسیر  یا هموروئید از شایع ترین بیماری های نشیمنگاه است که مجموعه ای از عوامل می تواند بر ایجاد آن نقش داشته باشد. هموروئید ها بالشتک های پرخونی هستند که به عمل دفع کمک می کنند، در صورتی که این بالشتک ها آسیب ببیند و یا دچار تورم و خونریزی شوند، بیماری بواسیر  پدید می آید.

بیماری بواسیر همراه با علائمی مثل درد مقعد، سوزش، خارش مقعدی، خونریزی  بوده و در مراحل پیشرفته با زائده های بیرون زده از مقعد مشخص می شود و نیازمند درمان فوری هموروئید است. در صورتی که این بیماری با استفاده از روش های درمان خانگی بواسیر و داروی هموروئید بهبود نیابد، لازم است از روش های تهاجمی تری مانند عمل جراحی بواسیر استفاده شود. یکی از روشهای عمل بواسیر، هموروئیدکتومی است که در ادامه به تشریح بیشتر آن می پردازیم :

هموروئیدکتومی

هموروئیدکتومی به مجموعه ای از روش های جراحی برای درمان هموروئید و برداشت بافت ایجاد شده گفته می شود. این روش های درمانی شامل هموروئیدکتومی استاپلر، بستن باند لاستیکی، هموروئید کتومی باز، هموروئیدکتومی بسته  و اسفنگتروتومی داخلی-جانبی می باشد. این روش های جراحی در بیمارستان و تحت بیهوشی انجام می شوند. در ادامه به تشریح بیشتر روشهای جراحی هموروئیدکتومی می پردازیم :

  • هموروئیدکتومی بسته : در این روش ناحیه آسیب دیده با استفاده از چاقو و یا تجهیزات جراحی دیگری نظیر لیزر برش داده می شود. سپس بافت هموروئیدی ترمیم شده و در صورت نیاز جدا می شود. در مرحله آخر زخم ایجاد شده با استفاده از نخ قابل جذب بخیه زده می شود. هموروئیدکتومی بسته در مورد بواسیر داخلی که عروق داخل کانال مقعد را درگیر می کند، کاربرد دارد.
  • هموروئیدکتومی باز : هموروئیدکتومی باز مشابه هموروئیدکتومی بسته انجام می شود. با این تفاوت که در مرحله آخر زخم را بخیه نمی زنند و باز رها می کنند. در موارد لزوم که احتمال عفونت زخم وجود داشته و موضع جراحی مناسب نیست، از ترکیب روش باز و بسته استفاده می شود.
  • اسفنگتروتومی داخلی-جانبی :  این روش به معنی باز کردن عضله اسفنکتر داخلی است. این روش جراحی همراه با هموروئید کتومی انجام شده و هدف از آن کاهش فشار درون عضله می باشد.
  • رابربند : این روش جراحی شامل بستن باند لاستیکی به دور هموروئید است. بستن این کش موجب قطع جریان خونرسانی به هموروئید و  از بین رفتن بافت پس از طی مدت کوتاهی می شود. به این ترتیب پس از طی مدتی هموروئید دفع می شود. رابربند معمولاً با درد بسیار زیادی همراه است.
  • استاپلر : استاپلر در مورد هموروئیدهای ترومبوزه کاربرد دارد. این روش درمانی درد کمتر و دوره بهبودی کوتاه تری دارد. اما احتمال عود آن بیشتر از سایر روش ها می باشد.

معایب هموروئیدکتومی

جراحی برداشتن هموروئید در بیمارستان انجام شده و این خود نیازمند چندین هفته زمان برای عمل جراحی و طی کردن دوره نقاهت پس از عمل دارد. این روش جراحی تحت بیهوشی انجام می شود، و ممکن است عوارض جانبی را به دنبال داشته باشد.

همچنین بعد از جراحی برداشتن هموروئید درد و خونریزی اجتناب ناپذیر است. در کنار این موارد، عوارض جانبی کوتاه مدت و بلند مدتی ممکن است، پدید آید. این عوارض عبارتند از :

  • خونریزی از مقعد
  • تجمع لخته خون در موضع جراحی
  • مشکلات دفع
  • عفونت زخم
  • انسداد روده
  •  باریک شدن مجرای مقعد
  • عود مجدد بواسیر
  • ایجاد فیستول
  • پرولاپس رکتوم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا