دلیل بروز پرولاپس
هر عاملی که فشار داخل شکم را به شدت افزایش دهد و موجب آسیب به اعصاب تغذیه کننده عضلات کف لگن و یا آسیب اعصاب پودندال در نتیجه ی کشش و فشار مکرر به هنگام دفع باشد، می تواند عامل ایجاد این مشکل باشد. برخی از رفتار ها و بیماری هایی که به این مشکل می انجامد به این شرح است :
نشانه های پرولاپس
پرولاپس رکتوم معمولاً به دنبال اجابت مزاج ایجاد شده و معمولاً خود به خودی و یا توسط فشار دست بیمار کاهش می یابد. برخی از نشانه های این بیماری عبارتند از :
- خروج مدفوع و ادرار بدون اراده
- ترشح
- خونریزی از مقعد
- خارش و درد
- تورم و یا خروج توده از مقعد
- درد هنگام دفع مدفوع
- خروج مخاط از مقعد
عوارض پرولاپس
- یبوست : این مشکل از عوارض شایع پرولاپس رکتوم است که در حدود 30 الی 60 درصد مبتلایان به این عارضه ایجاد می گردد.
- بی اختیاری مدفوع : مهمترین عارضه ای که ناشی از این عارضه رخ می دهد بی اختیاری در دفع مدفوع است. که حدود 50 الی 70 درصد از مبتلایان را درگیر می کند.
- انسداد مجرای خروجی
- تضعیف فعالیت عضلات کولون
- سندرم زخم منفرد رکتال
تشخیص پرولاپس
برای بررسی و تشخیص قطعی این بیماری نیاز به انجام سیستوپروکتوگرافی و کولونوسکوپی می باشد، به علاوه اگر بیمار همراه با این عارضه، یبوست مزمن را تجربه نماید، لازم است تحت بررسی پروکتوگرافی مدفوع و Sitzmark قرار گیرد. سایر روش هایی که ممکن است برای تشخیص بیماری به کار رود شامل موارد زیر است:
- رکتوسکوپی
- سونوگرافی ماهیچه‌های مقعدی
- دفکوگرافی یا رادیولوژی مقعدی
- بیوپسی
درمان پرولاپس
در موارد جزئی بروز این بیماری تنها می توان با فشار دست آن را کاهش داد و یا از داروهای طبیعی ملین استفاده نمود، اما باید در نظر بگیرید که این روش ها قطعی نبوده و امکان عود مجدد وجود دارد، تنها راهکار قطعی درمان پرولاپس رکتوم درمان با جراحی است. برخی از روشهای درمان این بیماری عبارتند از :
درمان دارویی
درمان دارویی این بیماری اثرگذاری چندانی نداشته و بسیار محدود است زیرا استفاده از درمان های دارویی کمکی به درمان بیماری نمی کند تنها علائم و عوارض ناشی از آن را بهبود می بخشد، داروهایی که برای درمان پرولاپس مقعد بکار می رود تنها شامل داروهای حجیم کننده مدفوع یا مکمل‌های فیبری است که برای تسهیل فرآیند تخلیه ی رکتوم به کار می رود.
درمان جراحی پرولاپس
درمان جراحی افتادگی روده بزرگ مهمترین روش درمانی است که تاثیر بسزایی در درمان این بیماری دارد. درمان جراحی پرولاپس از روش های مختلفی امکان پذیر است که انتخاب روش جراحی بستگی به سن بیمار، سایر مشکلات بهداشتی موجود، میزان پرولاپس و … دارد. مهمترین روش های جراحی این بیماری به این شرح است:
روش ترانس ابدومینال ( از طریق شکم)
این روش جراحی ممکن است با تکنیک لاپاراسکوپی صورت گرفته و برش هایی کوچک بر روی سطح شکم زده می شود تا پزشک بتواند توسط دستگاهی که به آن دوربین متصل شده است داخل شکم بیمار را ببیند و رکتوم را بازسازی کند.در طی جراحی بدون لاپاراسکوپ رکتوم به جای اصلی خود بازگردانده می شود و با استفاده از حلقه های مخصوص و یا بخیه به دیواره ی لگن تکیه داده می شود. این روش در برخی بیماران مبتلا به عوارض جانبی از ناحیه ی پرینه صورت می گیرد که با عنوان روش و ترانس پرینئال شناخته می شود. این نوع درمان برای پرولاپس های کوتاه کاربرد دارد، در طی این روش لایه داخلی رکتوم برداشته شده و لایه‌ی عضلانی برای کوتاه کردن رکتوم تا می‌شود. اما برش شکمی یا ابدومینال روشی موثرتر است و میزان عود کمتری از آن گزارش شده است.
جراحی پرولاپس رکتال از طریق سوراخ آنال
این روش جراحی رایج تر از سایرین است،در این روش رکتوم را از سوراخ آنال خارج کرده و بخشی از رکتوم و یا قسمتی از سیگموئید را برداشته و مابقی را به کولون می دوزند. این روش اغلب برای افراد مسن و یا مبتلا به سایر بیماری ها که نمی توانند جراحی باز انجام دهند، مورد استفاده قرار می گیرد.
خطرات و عوارض بعد از جراحی پرولاپس مقعد
این جراحی مانند هر جراحی دیگری، عوارضی مانند تحمل داروی بیهوشی، خونریزی و عفونت به همراه دارد. سایر خطرات و عوارض جراحی برای ترمیم پرولاپس مقعدی عبارتند از:
- خونریزی داخل شکمی یا رکتوم
- احتباس ادرار (عدم توانایی دفع ادرار)
- عوارض پزشکی جراحی: حمله قلبی، پنومونی، ترومبوز وریدی عمیق (لخته شدن خون)
- بازگشت پرولاپس مقعدی
- تشدید یا توسعه بی اختیاری مدفوع
- بدتر شدن یا پیشرفت یبوست
بعد از جراحی، باید از یبوست و فشار خون جلوگیری شود. فیبر، مایعات، نرم کننده مدفوع و مسهل های ملایم می تواند در بهبود شرایط موثر باشد.
